ماساژ درمانی کایروپراکتیک

کایروپراکتیک‌های میکسر رویکردهای تشخیصی و درمانی را از دیدگاه‌های کایروپراکتیک، پزشکی یا استئوپاتیک ترکیب می‌کنند و اکثر کایروپراکتیک‌ها را تشکیل می‌دهند. کایروپراکتیک برخلاف کایروپراکتیک‌های مستقیم، میکسرها بر این باورند که سابلاکساسیون یکی از علل متعدد بیماری است، و از این رو تمایل دارند به طب رایج باز باشند. بسیاری از آنها از تشخیص های پزشکی رایج استفاده می کنند و از درمان های مرسوم از جمله تکنیک های فیزیوتراپی مانند ورزش، کشش، ماساژ، کمپرس یخ، تحریک الکتریکی عضلات، اولتراسوند درمانی و گرمای مرطوب استفاده می کنند. برخی از میکسرها همچنین از تکنیک های طب جایگزین، از جمله مکمل های غذایی، طب سوزنی، هومیوپاتی، داروهای گیاهی و بیوفیدبک استفاده می کنند.

اگرچه میکسرها اکثریت گروه را تشکیل می دهند، بسیاری از آنها اعتقاد به سابلوکساسیون مهره ها را حفظ می کنند، همانطور که در یک نظرسنجی در سال 2003 از 1100 پزشک کایروپراکتیک آمریکای شمالی نشان داده شد، که نشان داد که 88 درصد مایل به حفظ اصطلاح "کمپلکس سابلوکساسیون مهره ها" هستند، و زمانی که از آنها خواسته شد تا تخمین بزنند درصد اختلالات اندام های داخلی که سابلوکساسیون به طور معنی داری در آن نقش دارد، میانگین پاسخ 62 درصد بود. یک نظرسنجی در سال 2008 از 6000 متخصص کایروپراکتیک آمریکایی نشان داد که به نظر می‌رسد اکثر پزشکان کایروپراکتیک معتقدند که رویکرد بالینی مبتنی بر سابلوکساسیون ممکن است برای رسیدگی به اختلالات احشایی مفید باشد و رویکردهای بالینی غیرمبتنی بر سابلوکساسیون را برای چنین شرایطی ترجیح می‌دهند. همین نظرسنجی نشان داد که اکثر متخصصان کایروپراکتیک به طور کلی معتقد بودند که اکثر رویکرد بالینی آنها برای رسیدگی به اختلالات اسکلتی عضلانی/بیومکانیکی مانند کمردرد مبتنی بر سابلوکساسیون است. پزشکان کایروپراکتیک اغلب درمان‌های مرسوم مانند فیزیوتراپی و مشاوره شیوه زندگی را ارائه می‌دهند و ممکن است تشخیص غیرعلمی از علمی برای افراد عادی دشوار باشد.

مبنای مفهومی فلسفه کایروپراکتیک به طور کلی به عنوان طب مکمل و جایگزین (CAM) طبقه بندی می شود که بر روی دستکاری سیستم اسکلتی عضلانی، به ویژه ستون فقرات تمرکز دارد کایروپراکتیک. بنیانگذار آن، D. D. Palmer، آن را "علم شفا بدون دارو" نامیده است.

خاستگاه کایروپراکتیک در طب عامیانه استخوان بندی نهفته است و همانطور که تکامل یافت، حیات گرایی، الهامات معنوی و عقل گرایی را در خود جای داد. فلسفه اولیه آن بر اساس استنباط از دکترین انکارناپذیر بود، که به تمایز کایروپراکتیک از پزشکی کمک کرد و به آن دفاع حقوقی و سیاسی در برابر ادعاها داد. طبابت بدون مجوز، و به کایروپراکتیک ها اجازه داد تا خود را به عنوان یک حرفه مستقل معرفی کنند. این فلسفه «مستقیم» که به نسل‌های کایروپراکتیک آموزش داده شده است، استدلال استنتاجی روش علمی را رد می‌کند و به جای بر ماتریالیسم علم، بر استنتاج‌هایی از اصول اولیه حیات‌گرایانه تکیه می‌کند. با این حال، اکثر پزشکان تمایل دارند تحقیقات علمی را در کایروپراکتیک بگنجانند، و بیشتر پزشکان «مخلوط‌کننده‌هایی» هستند که سعی می‌کنند تقلیل‌گرایی مادی علم را با متافیزیک پیشینیان خود و با الگوی کلی‌نگر سلامتی ترکیب کنند. تفسیری در سال 2008 پیشنهاد کرد که کایروپراکتیک به طور فعال طلاق می‌گیرد. خود را از فلسفه مستقیم به عنوان بخشی از کارزاری برای حذف جزم غیرقابل آزمایش و مشارکت در تفکر انتقادی و تحقیقات مبتنی بر شواهد.

دو ساختار سیستم باور کایروپراکتیک

اصل آزمون پذیر استعاره غیر قابل آزمایش

تنظیم کایروپراکتیک

ماتریالیستی: حیاتی:

تعاریف عملیاتی ممکن است

خود را به تحقیقات علمی وامی دارد

خاستگاه کل گرایی در کایروپراکتیک

قابل اثبات یا رد نیست

برگرفته از Mootz & Phillips 1997

اگرچه تنوع گسترده ای از ایده ها در بین پزشکان کایروپراکتیک وجود دارد، آنها این باور را دارند که ستون فقرات و سلامت به طور اساسی با هم مرتبط هستند و این رابطه از طریق سیستم عصبی میانجی گری می شود. برخی از کایروپراکتیک ها ادعا می کنند که دستکاری ستون فقرات می تواند بر انواع بیماری ها مانند سندرم روده تحریک پذیر و آسم تأثیر بگذارد.